زفره ای

زفره‌ای

از گویش‌های مرکزی جنوب شرقی رایج در زفره. زفره‌ای با اردستانی پیوند نزدیک دارد. صامت‌های این گویش همان صامت‌های زبان فارسی است. زفره‌ای فاقد تمایز جنس دستوری است. نشان نکره، -i در انتهای اسم است. پسوند اشاره (معرفه) -e است. مضاف‌الیه هم با کسره و هم بدون آن، پس از مضاف می‌آید. ضمیر انعکاسی: xoy- و xow. زفره‌ای فاقد پیشوند نمود استمرار است و پیشوند التزامی آن be-ست. چند واژۀ گویش زفره‌ای: kuve «سگ» و tüew «روباه».