زمان زمین شناختی

زمان زمین‌شناختی (geological time)
مقیاسی زمانی، مشتمل‌بر تاریخ زمین از زمان شکل‌گیری آن تا به امروز. زمان زمین‌شناختی را معمولاً به چند اِئون (بزرگ‌ترین واحد زمان زمین‌شناختی) تقسیم می‌کنند که به‌ترتیب گاه‌شناختی صعودی عبارت‌اند از آرکائن یا آرکئوزوئیک، پروتروزوئیک، و فانروزوئیک. هر ائون به ‌دورانها، دوره‌ها، دورها، عصرها، و سرانجام گاهها تقسیم می‌شود. اصطلاحات ائون، دوران، دوره، دور، عصر، و گاه واحدهای زمین‌گاهشماریاند که بازه‌های زمانِ زمین‌شناختی را نشان می‌دهند. سنگ‌های معرّف هر بازه از زمانِ زمین‌شناختی یک واحدِ گاه‌چینه‌شناختی یا زمان چینه‌شناختی را تشکیل می‌دهند. هر یک از اصطلاحات در سلسله ‌مراتب زمین‌گاه‌شناختی یک هم‌ارزِ گاه‌چینه‌شناختی دارد. بنابراین، سنگ‌هایی که در یک ائون تشکیل شده‌اند اعضای یک ائونوتم یا واحد گاه‌چینه‌شناختیِ هم‌ارزِ ائون‌اند. سنگ‌های یک دوران به یک اراتم تعلق دارند. هم‌ارزهای گاه‌چینه‌شناختیِ دوره، دور، عصر، و گاه به‌ترتیب عبارت‌اند از سیستم، سری، مرحله، و گاه‌منطقه.

 

---