زنا
زنا
نزدیکی مرد و زنی که با هم عقد شرعی نشده‌اند، با علم به حرمت این کار، و بدون غفلت و اشتباه. زنا در نزد اعراب جاهلی گناه نبوده بلکه تجاوز به مالکیت دیگران شمرده می‌شده است. در اسلام، به عقیدۀ بسیاری از فقیهان، زنا به‌تدریج تحریم شده است. (سوره نساء آیه‌های ۱۵ و ۱۶). زنا به چهاربار اقرار و یا شهادت چهار مرد عادل ثابت می‌شود. نزد برخی مانند مالک و شافعی، یک‌بار اقرار نیز کافی است. مشهور است اگر زانی یا زانیه، قبل از اقامۀ شهود، توبه کند، حد از او ساقط خواهد شد. و نیز اگر پس از اقرار، توبه کند، حاکم می‌تواند او را عفو کند و به عقیدۀ برخی، بدون توبه هم، در صورت اقرار، حاکم اختیار دارد که او را عفو کند. در قرآن آیات ۳۴ اسراء، ۶۸ فرقان، ۱۹ و ۲۰ نساء و ۲ تا ۹ سورۀ نور به بحث دربارۀ زنا پرداخته است. حد زنا به شرح زیر است: ۱. اعدام در زنای با محارم، و نیز زنای مرد نامسلمان با زن مسلمان؛ ۲. رجم یا سنگسارکردن؛ ۳. جَلْد یعنی صد تازیانه‌زدن در زنای غیر محصنه و ۴. جَلد و رجم (هردو) در زنای محصنه، در صورتی که زانی و زانیه پیر باشند. اختلاف است که در مورد سوم، علاوه‌بر تازیانه، تبعید به‌مدت یک‌سال، و تراشیدن سر نیز افزوده می‌شود. در قانون مجازات اسلامی ایران، از ماده ۶۳ به بعد، مجازات‌های زنا و کیفیت اجرای آن براساس فقه شیعی، قید شده است. زنای محصنه، زنای مرد یا زنی است که همسر شرعی دایمی داشته، و در حال بلوغ و عقل با او مقاربت کرده و اکنون نیز به او دسترسی دارد.
حقوق اصطلاحات، قوانین، جرم و جزا دین اسلام فقه و اصول و احکام علوم قرآنی