زوتنر، برتا فون (۱۸۴۳ـ۱۹۱۴)
زوتْنِر، بِرْتا فون (۱۸۴۳ـ۱۹۱۴)(Suttner, Bertha von)
(نام اصلی: برتا فلیس سوفی فون کینسکی[۱]) رمان‌نویس اتریشـــی. از طرفــــداران سخت‌کوش صلح جهانی بود و در ۱۹۰۵ برندۀ جایزۀ صلح نوبل[۲] شد. به این ترتیب، اولین اتریشی و اولین زنی لقب گرفت که این جایزه را تصاحب می‌کند. در پراگ به دنیا آمد. خانواده‌اش از نظامیان بلندمرتبه‌ی اتریش بودند و کودکی او در قصر کینسکی[۳] گذشت. با این حال، از آن‌جایی که مادرش از طبقه‌ی اشراف نبود، از حضور در این جوامع محروم شد. مادرش بعد از جدایی از پدرش، در تنگنای اقتصادی شدید به وین مهاجرت کرد. همین مشکلات اقتصادی موجب شد زوتنر تن به ازدواج با مردی ثروتمند ولی مسن بدهد. شوهری که سی و یک سال از او بزرگتر بود و چنانچه از خاطرات زوتنر برمی‌آید، تماس جسمانی با این مرد برای او بسیار ناخوشایند بوده است. بعد از مرگ مادرش، سوتنر معلم خصوصی خانواده‌ای ثروتمند در وین شد. چند سال بعد، با تشویق کارفرمایش، به یک آگهی روزنامه پاسخ داد و این اتفاق در نهایت منجر به این شد که برای مدت کوتاهی در پاریس، منشی و خانه‌دار آلفرد نوبل شود. مطابق باور عمومی، اگرچه تماس او با آلفرد نوبل کم بود اما تا زمان مرگ نوبل در ۱۸۹۶ ادامه داشت و سوتنر نقش بزرگی در تصمیم نوبل مبنی بر گنجاندن جایزه‌ای برای صلح در وصیت‌نامه‌اش داشته‌است. از آثار داستانی سوتنر، رمان اسلحۀ خود را زمین بگذارید[۴] (۱۸۸۹)، مشهور است. خاطرات[۵] وی نیز در ۱۹۱۰ منتشر شد. ضمناً زوتنر نقشی غیرقابل انکار در جنبش آزادی‌خواهی زنان داشت.