زولا، امیل (۱۸۴۰ـ۱۹۰۲)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

زولا، اِمیل (۱۸۴۰ـ۱۹۰۲)(Zola, Emile)

زولا، اِميل
اِمیل زولا
Emile Zola
زادروز پاریس 1840م
درگذشت 1902م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی رمان‌نویس و مصلح اجتماعی
آثار  ژرمینال (1885)، زمین (1888)
گروه مقاله ادبیات غرب، رسانه‌ها و ارتباطات

رمان‌نویس و اصلاح‌گر اجتماعی فرانسوی. با رمانترز راکن[۱] (۱۸۶۷) مشهور شد، که داستانی تأثیرگذار دربارۀ ندامت بود. هم‌زمان با دارایی خانوادۀ روگون[۲] (۱۸۶۷) نوشتن مجموعه‌ای از بیست رمان ناتورالیستی با نام خانوادۀ روگون‌ـ‌ماکار[۳] را شروع کرد، که ثروت خانواده‌ای فرانسوی را در امپراتوری دوم توصیف می‌کرد؛ از داستان‌های این مجموعه‌اند: شکم پاریس[۴] (۱۸۷۳)، نانا[۵] (۱۸۸۰)، و شکست[۶] (۱۸۹۲). در ۱۸۹۸ من متهم می‌کنم[۷] را منتشر کرد که ادعانامه‌ای علیه شکنجه‌گران آلفرد دریفوس[۸] بود؛ زولا را به‌جرم افترا بازداشت کردند امّا بعد عفو شد. در پاریس زاده و روزنامه‌نگار و منشی انتشارات هاشِت[۹] شد. نقد ادبی و هنری می‌نوشت و چند مجموعه از داستان‌های کوتاهش را منتشر کرد که اولین آن‌ها قصه‌هایی برای نینون[۱۰] (۱۸۶۴) بود. پس از کشف استعداد واقعی‌‌اش در زمینۀ رمان‌نویسی، مجموعۀ خانوادۀ روگون ماکار را بی‌وقفه و در بیش از ربع قرن نوشت و استاد رئالیسم شناخته شد. رمان‌های دیگر این مجموعه عبارت‌اند از خطای کشیش موره[۱۱] (۱۸۷۵)، دکۀ می‌فروش (آسوموار)[۱۲]، (۱۸۷۸)، ژرمینال[۱۳] (۱۸۸۵)، زمین[۱۴] (۱۸۸۸)،حیوان درون[۱۵] (۱۸۹۰)، وپول[۱۶] (۱۸۹۱). رمان‌های بعدی او عبارت‌اند از سه‌گانۀ سه شهر[۱۷] (۱۸۹۴‌ـ‌۱۸۹۸) (لورد[۱۸] ۱۸۹۴، رم[۱۹] ۱۸۹۶، پاریس ۱۸۹۸)، و اناجیل اربعه[۲۰] (۱۸۹۹‌ـ‌۱۹۰۳) (باروری[۲۱] ۱۸۹۹،کار[۲۲] ۱۹۰۲، حقیقت[۲۳] ۱۹۰۳، و اثر ناتمام عدالت[۲۴]). زولا تخیلی هنرمندانه، نبوغی یگانه در توصیف، و قدرت جان‌بخشیدن به جمعیت، مغازه، بازار، یا معدن را داشت؛ غالباً این چشم‌انداز‌های جمعی زنده‌تر از شخصیت‌‌‌های فردی اوست. رئالیسم بی‌گذشت آثار زولا و خشونت و وقاحت آن‌ها، در موقع لزوم، به‌نحوی بارز در دکۀ می‌فروش نمود یافته است؛ در این رمان تأثیرات میخوارگی را بر دارایی‌های خانواده‌ای کارگری به تصویر کشیده است. در بسیاری از رمان‌های زولا مفهوم نابودی قریب‌الوقوع فراگیر است؛ نمونۀ مشخص آن شکست، رمانی دربارۀ جنگ فرانسه‌ـ‌پروس، است. در برخی از آثار زولا شخصیت‌پردازی، حتی طرح داستانی، در مقایسه با القای فلسفۀ سوسیالیستی، که راه‌حل شخصی او در قبال مسائل بود، و نیز مسائل روحی زمانه‌اش اهمیت کمتری دارد. اناجیل اربعه نمونۀ این جنبه از آثار اوست. 

 

 


  1. Thérèse Raquin
  2. La Fortune des Rougon/The Fortune of Rougons
  3. Le Rougon-Macquart
  4. Le Ventre de Paris/The Underbelly of Paris
  5. Nana
  6. La Débâcle/The Debacle
  7. J’accuse/I Accuse
  8. Alfred Dreyfus
  9. Hachette
  10. Contes à Ninon/Stories for Ninon
  11. La Faute de l ‘Abbe Mouret/The Simple Priest
  12. L’Assommoir/Drunkard
  13. Germinal
  14. La Terre/Earth
  15. La Bête humaine/The Human Beast
  16. L’Argent/Money
  17. Trois Villes/Three Cities
  18. Lourdes
  19. Rome
  20. Les Quatre Evangiles/The Four Gospels
  21. Fécondite/Fecundity
  22. Travail/Work
  23. Vérité/Truth
  24. Justice