زوهر

زوهْر
(یا: زَور) هدیۀ مقدس به آتش یا آب در دین زَردُشت. زوهری که به آتش داده می‌شود آتش زوهر نام دارد و چوب‌های خوشبو و پیه دنبۀ گوسفند است که در افروختن آتش بهرام، در هنگام گاهنبارها، و صبح روز چهارم پس از مرگ به آتش پیشکش می‌کنند. در صبح روز چهارم پس از مرگ، روان شخص درگذشته به خانۀ شاه بهرام پیروزمند می‌رود و اگر آتش زوهر کرده باشند، روان می‌تواند از پل چینود عبور کند. اگر آتش بهرام در نزدیکی نباشد، زوهر را به آتش‌های کوچک‌تر نثار می‌کنند. به زوهری که نثار آب می‌کنند آب زوهر می‌گویند، که شیر، شیرۀ گیاه هوم، و انار است. آب زوهر در حال حاضر بخشی از مراسم یسنِه است که بعد از اتمام مراسم دعاخوانی برگزار می‌شود. موبد اجراکنندۀ مراسم یسنِه هاونی را که محتوی پراهوم، مخلوطی از شیر و شیرۀ گیاه هوم و آبی است که بر آن دعا خوانده‌اند و یک گیاه دیگر را به چشمه‌ای، که از آن قبلاً آب برای مراسم یسنه برداشته‌اند، می‌برد و سه مرتبه آن را به آب چشمه می‌ریزد. منظور از ریختن زوهر به آب نیروبخشیدن به آب است.