زکریا
زَکریّا (Zacharias)
در عهدین. نام چندین شخصیت در عهدین قدیم و جدید، ازجمله ۱. پدر یوحنای معمدان[۱] (یحیی نبی یا تعمیددهنده) و شوهر الیصابات، کاهن معبد بیتالمقدس (لوقا ۱، ۲:۳)؛ ۲. پسر یهویاداع[۲]، که پیامبری در دورۀ حکومت یهوآش[۳] (حک: ۸۳۷ ـ۸۰۰پم) بر یهودا[۴] بود و چون زبان به سرزنش امت یهود بهسبب خروجشان از راه خدا گشود سنگسارش کردند (دوم تواریخ ۲۰:۲۴)؛ ۳. یازدهمین پیامبر از دوازده پیامبر کهتر دورۀ بعد از تبعید که کتاب زکریای نبی به نام اوست؛ ۴. پسر یَربُعام[۵] دوم که در حدود ۷۴۶پم به جانشینی پدر شاه اسرائیل شد، اما شش ماه پس از سلطنت، شلّوم او را کشت و خود به سلطنت رسید (دوم پادشاهان ۲۹:۱۴، ۸:۱۵ـ۱۲).
در قرآن. از انبیای بنیاسرائیل. هفت بار به نام او در قرآن تصریح شده و آمده که زکریا کفالت حضرت مریم را عهدهدار شد. با آنکه زنش نازا بود و هر دو از سن باروریشان گذشته بود، اما پس از آنکه معجزۀ الهی را در تولد عیسی از مریم عذرا دید، به وارث خواستن خود از خداوند امیدوار شد و به درگاه الهی دعا کرد. دعای او مستجاب شد و خداوند یحیی (که همنامی نداشت) را به او عطا فرمود. سرانجام یحیی بهدستور پادشاه یهودیه کشته شد و زکریا به درون درختی خارج از شهر پناه برد، ولی تعقیبکنندگان او را یافتند و بهشهادت رساندند.