زکریا، کتاب
زَکریا، کتاب
از کتاب‌های کوچک عهد عتیق[۱]، منسوب به یکی از پیامبران کهتر بنی‌اسرائیل، کاهنی که با تبعیدیان از بابِل[۲] به بیت‌المقدس (اورشلیم) برگشت. محققان عموماً بر این باورند که فقط هشت باب اول کتاب که قدمت آن‌ها به ۵۲۰ تا ۵۱۸پ‌م برمی‌گردد نوشتۀ زکریاست. این باب‌ها صورت پیشگویی دارند و بخش اعظم آن‌ها را هشت رؤیا در زمینۀ معاد و آخرت تشکیل می‌دهد. باب‌های نُه تا یازده از مؤلف دیگری مشهور به «زکریای دوم» (ح ۳۰۰ق‌م) است و سخنانی علیه اقوام بیگانه و نوید‌هایی دربارۀ قدرت‌یابی بازگشتگان از تبعید را دربرمی‌گیرد. باب‌های دوازده تا چهارده که پیام زکریای دوم[۳] را پی می‌گیرند گاه به‌عنوان بخش جداگانه‌ای به زکریای سوم[۴] نسبت داده است و قدمت آن‌ها به ح ۲۵۰پ‌م بازمی‌گردد.