زین‌العابدین شیرازی
زین‌العابدین شیرازی (شیراز 1208-همان‌جا 1278ق)
(ملقب به لقب طریقتی رحمت علی شاه) از بزرگان و قطب دراویش سلسلۀ نعمت‌اللهی.
او به دلالت زین‌العابدین شروانی (شروان ۱۱۹۴ـ۱۲۵۳ق)، دست ارادت به مجذوب‌علی‌شاه همدانی داد و پس از شروانی، مقتدای درویشان نعمت‌اللهی شد.
پس از به سلطنت رسیدن محمد شاه در 1249ق و به علت ارادتش به دراویش، او را به عنوان نایب‌الصدر شیراز انتخاب کرد و ادارۀ وظایف فارس به او محول شد.
در زمان رحمت علی شاه، سلسلۀ نعمت‌اللهی بیشترین قدرت را یافت و افراد بسیاری به طريقه نعمت‌اللهيه گرويدند و مشايخ بی‌شماری تربيت شدند.
پس از فوتش، فرقۀ دراویش نعمت‌اللهی که پیروانش بودند، به رغم این‌که بر حسب نص صریح او حاج آقا محمد منور علیشاه را جانشین خودش قرار داده بود، اما به دو دسته تقسیم شدند. یک عده از پیروان منور علیشاه شدند و عده‌ای دیگر، از پیروان حاج محمد کاظم سعادت علیشاه اصفهانی، ملقب به طاووس العرفاء. پس از مدتی، دوباره فرقۀ منور علیشاهی دو دسته شدند. تعدادی به پیروی از او باقی ماندند و تعدادی دیگر، پیرو صفی علیشاه شدند.
رحمت علی شاه در 17 صفر 1278ق، در 70 سالگی، درگذشت و در قبرستان وادی‌السلام شيراز به خاک سپرده شد.