زیک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

زیک

از طوایف کرد ایران در عهد صفویه. گروهی از مردم این طایفه در اواخر سلطنت شاه‌طهماسب صفوی به‌همراه گنجعلی‌خان زیک ( ـ۱۰۳۴‌ق) به خراسان رفتند و به خدمت عباس‌میرزا درآمدند و پس از عزیمت شاه‌عباس صفوی و مرشدقلی‌خان به قزوین (۹۹۵‌ق)، همچنان در خراسان باقی‌ماندند. اینان پس از پیروز‌های ازبکان ناگزیر به عراق عجم بازگشتند. گنجعلی‌خان در ‌۱۰۰۰ق حاکم ساوه شد و ناحیۀ آوه نیز به قورچیان زیک واگذار شد. گنجعلی‌خان ظاهراً در همان سال و یا سال بعد به حکومت کرمان منصوب شد و نزدیک ۳۰ سال بر این مقام باقی بود و در ‌۱۰۳۱ق بیگلربیگی قندهار شد. پس از درگذشت او، پسرش علی‌مردان‌خان زیک حاکم قندهار شد. او در ۱۰۴۷‌ق از بیم جان و برای حفظ مال و اموال خود از مطامع شاه‌صفی و دیگر مخالفان، ولایت قندهار را به قوای شاه‌جهان گورکانی واگذاشت و با خانواده و طایفۀ خود به هندوستان رفت.