سازمان توسعه صنعتی ملل متحد

سازمان توسعۀ صنعتی ملل متّحد (United Nations Industrial Development Organization)

سازمان توسعه صنعتی ملل متحد
نام فارسی	سازمان توسعه صنعتی ملل متحد
نوع کاربری	از کارگزاری های بین المللی
نام لاتین	United Nations Industrial Development Organization
نام اختصاری	یونیدو
سال تاسیس	۱۹۶۶م
علت تاسیس / تشکیل	کمک به کشورهای در حال توسعه در زمینه ایجاد اقتصادی نیرومند از طریق فراهم سازی یک بنیان صنعتی مستحکم
گروه مقاله	مدیریت و سازمانهای بین المللی

(کوته نوشت: یونیدو) از کارگزاری‌های بین‌المللی، تشکیل‌شده در ۱۹۶۶ با تصمیم‌ مجمع عمومی سازمان ملل متحد و با هدف کمک به کشورهای در حال توسعه در زمینۀ ایجاد اقتصادی نیرومند از طریق فراهم‌سازی یک بنیان صنعتی مستحکم. این سازمان به ارائۀ کمک‌های فنی، ترویج مشارکت‌های صنعتی بین‌المللی، و تأمین بودجۀ طرح‌هایی می‌پردازد که مؤید تلاش‌های کشورهای نوپا برای دستیابی به شکوفایی بلندمدت اقتصادی است. برخی از طرح‌های یونیدو عبارت‌اند از اقدام‌های ابتکاری مربوط به خصوصی‌سازی فعالیت‌های تجاری در کشورهای در حال توسعه، و یاری‌رسانی به تلاش‌های کشورهای سابقاً کمونیست اروپای شرقی برای کاستن از آلودگی‌ها صنعتی. یونیدو در شهرهای نیویورک و ژنو دفتر مرکزی دارد. این سازمان از ۱۶۸ کشور عضو کمک‌های مالی دریافت می‌کند. یونیدو نیز، مانند بسیاری از دیگر سازمان‌های بین‌المللی و فعال در زمینۀ توسعه، در دهۀ ۱۹۹۰ برای اصلاح عملیات خود زیر فشار قرار گرفت. این سازمان از ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ شمار کارکنان خود را از ۱۲۵۰ تن به ۸۰۰ تن کاهش داد، و بودجۀ آن نیز از ۱۳۱ میلیون دلار در ۱۹۹۵ به ۹۰ میلیون دلار در ۱۹۹۶ تنزل یافت. بیشتر این تعدیل‌ها در زمینۀ اداری صورت گرفت نه در زمینۀ برنامه‌های توسعه. در نتیجۀ این اقدامات اصلاحی، هم‌اکنون یونیدو تأکید خود را متوجه تهیدست‌ترین کشورهای جهان، به‌ویژه برخی کشورهای فقیر افریقا، کرده است. همچنین، نگاه این سازمان روی صنایع کشاورزی، غذایی، پوشاک، و احداث سرپناه متمرکز است. با وجود اجرای این اقدامات اصلاحی، ایالات متحد امریکا، به بهانۀ کاهش هزینه‌های مربوط به کمک‌ خارجی توسط دولت مرکزی آن کشور و بی‌مسئولیتی برخی از اعضای کنگرۀ آن کشور در برابر این کارگزاری، در اواخر ۱۹۹۶ از عضویت آن خارج شد. انگلستان و استرالیا هم در ۱۹۹۶ قصد خود را برای خروج از یونیدو اعلام کردند. منتقدان در ایالات متحد و انگلستان اذعان دارند که یونیدو در برآورده‌کردن هدف‌های اصلاح‌گرانۀ کشورهای عضو به پیشرفت‌های چشمگیری دست یافته است. تصمیم این دو کشور برای خروج از یونیدو بیشتر بازتاب ملاحظات سیاسی داخلی و خواست آن‌ها برای رساندن پیام به سازمان ملل دربارۀ لزوم توجه به اهداف این دو کشور در فعالیت‌های آن است. منتقدان همچنین استدلال می‌کنند که توجه دست‌کم دو سازمان دیگر وابسته به ملل متحد، یعنی «برنامه توسعۀ ملل متحد» و «کنفرانس تجارت و توسعۀ ملل متحد» (آنکتاد)، هم روی توسعۀ کشورهای فقیر متمرکز است. از آن‌جا که ایالات متحد و انگلستان یک‌سوم بودجۀ این سازمان را تأمین می‌کردند، بیرون رفتن آن‌ها تردیدهایی را دربارۀ توانایی یونیدو برای ادامۀ حیات ایجاد کرده است.