ساس آبی
ساسِ آبی (water bug)
هریک از سنهای آبی، که تمام مراحل زندگی آنها (بالغ، لارو، و تخم) در آب میگذرد. تخمها معمولاً متصل به ساقه یا برگهای گیاهان آبزی گذاشته میشوند. در مقایسه با سنهای زمینی، که شاخک کاملاً مشخصی دارند، شاخک سنهای آبی مخفی است. سنهای آبی عموماً رنگ روشنتری نیز دارند. رنگ آنها معمولاً دارای انواع سایههای سیاه یا قهوهای است، و تمایل به اسکان در لایههای عمقی حوضچهها، دریاچهها و جویبارها دارند. ممکن است بالدار یا فاقد بال باشند. سنهای آبی در زیر راستۀ ناجوربالان[۱]، راستۀ نیمبالان[۲]، ردۀ حشرات[۳]، شاخۀ بندپایان[۴] قرار دارند. بزرگترین سن آبی، سن آبی غولپیکر[۵]، متعلق به سوسکهای جرار[۶] است. سنهای آبی در استرالیا، هند، چین، و امریکای جنوبی زندگی میکنند. بیش از دَه سانتیمتر طول دارند و از حشرات، لارو قورباغهها، و ماهیان کوچک تغذیه میکنند. سن نعلبکیشکل[۷] (زنبور آبی[۸]) Ilyocoris cimicoides بیشتر در حوضچههای جنوب انگلستان مشاهده میشود و متعلق به خانوادۀ نوکوریده[۹] است. این سن شبیه سوسک است و بدن بیضویاش حدود پانزده میلیمتر طول دارد. این ساس آبی گوشتخوار است و نیش دردناکی دارد. Aphelocheirus montandoni دارای رنگ روشن است و روی بستر جویبارهای ماسهسنگی و دارای جریانهای تند یافت میشود. این گونه متعلق به خانوادۀ آفلوچریدا[۱۰] است. طول سن بالغ حدود هشت میلیمتر است. فاقد بال است، و معمولاً روی بسترهای سنگی رودخانهها و جویبارهایی با جریان تند یافت میشود. هر دو سطح پشتی و به میزان بیشتر سطح شکمی جانور از تعداد بسیاری دستههای موی بسیار ظریف نزدیک به هم پوشیده شده است که انتهای آنها خمیده است. این موها تشکیل شبکهای ضدآب در اطراف حباب هوا (سینهپوش[۱۱]) میدهند. اکسیژن از آب اطراف به داخل حباب نفوذ میکند اما سن باید بهطور دورهای به سطح آب بیاید تا ذخیرۀ هوایی جدیدی جمعآوری کند. خانوادۀ ولیدا، شامل جیرجیرکهای آبزی[۱۲] از گونههای کوچکتر جنس Microvelia و گونههای بزرگتر جنس Velia تشکیل شده است. دو گونۀ بریتانیایی از جنس Velia بهثبت رسیدهاند: Velia caprai و گونۀ کمیابتر Velia saulii. متوسط طول این جانوران حدود هفت میلیمتر است. در سطح جویبارهایی با سرعت کم زندگی میکنند و ترجیحاً بهجای راهرفتن روی سطح آب میدوند. سه گونۀ بریتانیایی Microvelia یافت شده است. متوسط طول آنها ۱.۵ تا ۲ میلیمتر است.