ساوه، شهر
| ساوه، شهر | |
|---|---|
| استان | مرکزی |
| شهرستان | ساوه |
| جمعیت | ۱۸۰,۵۴۸ نفر (۱۳۸۵ش) |
| موقعیت | ۱۱۲کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۱کیلومتری شمال شرقی اراک، سر راه تهران به همدان و تهران به اصفهان |
| نوع اقلیم | معتدل مایل به گرم و خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۹۹۵ متر |
| برخی بناهای مهم | مسجد جمعۀ شهر، که به دورۀ سلجوقیان تعلق دارد - مسجد میدان (۱۰ق) - بُقعۀ شاهزاده اسحاق (قرن ۷ق) - منار آجری مسجد میدان (متعلق به ۴۵۳ق) - منار آجری مسجد جمعه (۵۰۴ق) |
ساوه، شهر
واقع در استان مرکزی و مرکز اداری شهرستان ساوه. با ارتفاع ۹۹۵ متر، در دشتی در ۱۱۲کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۱کیلومتری شمال شرقی اراک، سر راه تهران به همدان و تهران به اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و خشک و جمعیت آن ۱۸۰,۵۴۸ نفر است (۱۳۸۵). شهر صنعتی کاوه با فاصلۀ کمی در شمال شرقی آن واقع شده است. نام قدیم این شهر ساوج بوده و مورخان از اختلاف میان ساکنان آن حکایت کرده‌اند که گروهی شیعه و دسته‌ای سنی بوده‌اند. مغول‌ها ساوه را غارت کردند (۶۱۷ق) و کتابخانۀ بزرگ آن را آتش زدند. خواجه ظهیرالدین باروی شهر را در قرن ۸ق مرمت و خواجه شمس‌‌الدین جوینی سدی بر روی رودخانۀ قره‌چای احداث کرد. شاه‌عباس صفوی اول سد مزبور را تعمیر کرد و از آن به بعد، به سد شاه‌عباس معروف شد. سیاحان اروپایی، ازجمله مارکوپولو، از سد مزبور یاد کرده‌اند. آثار تاریخی این شهر عبارت‌اند از مسجد جمعۀ شهر، که به دورۀ سلجوقیان تعلق دارد؛ مسجد میدان (۱۰ق)؛ بُقعۀ شاهزاده اسحاق (قرن ۷ق)؛ منار آجری مسجد میدان (متعلق به ۴۵۳ق)؛ منار آجری مسجد جمعه (۵۰۴ق). از شهر ساوه مردان جنگی بزرگی، همچون سلمان ساوجی و دکتر ذبیح‌االله بهروز، برخاسته‌اند که آرامگاه شخصیت اخیر نیز جزو آثار دیدنی شهر است.