ساییچو
سائیچو (۷۶۷ـ۸۲۲م)(Saicho)
راهب ژاپنی، مؤسس فرقۀ بودایی تِندائی[۱] در ژاپن. در ۷۸۰م کاهن شد، در ۸۰۴م برای تحصیل به چین فرستاده شد و پس از گرفتن تعالیم التقاطی تندائی (در چینی: تی‌یِن‌تائی) به ژاپن بازگشت. تندائی برعکس فرقه‌های بودایی دیگری که آن زمان در ژاپن وجود داشتند، تعلیم می‌داد که عالم مادی خارجی می‌تواند معنی و ارزش داشته باشد و تعالیم بودا نه فقط برای معدودی برگزیده بلکه برای همگان فهمیدنی است. سائیچو دیرش را در کوه هی‌ائی[۲] نزدیک کیوتو[۳] ساخت. مدتی نگذشت که محبوب امپراتور شد و حمایت سخاوتمندانۀ دربار را به‌دست آورد و دیرش از قدرتمندترین مراکز علوم بودایی شد. در حالی‌که راهبان فرقه‌های بودایی دیگر در شهرها زندگی می‌کردند، سائیچو از راهبانش می‌خواست که دوازده سال در انزوا و تحت انضباط شدید در هی‌ائی به‌سر برند. او طلایه‌دار جریان‌های بودایی جدیدتر ژاپن در احترام به ایزدان شینتو[۴] و تأکید بر رسالت میهنی دین بودا بود. گرچه او بسیار درگیر بحث با رهبران بودایی دیگر می‌شد، بیشتر در مقام یک سرکرده و سازمان‌دهنده اهمیت داشت تا به‌عنوان اندیشمندی دینی.