سجل احوال
سِجِلّ احوال
اصطلاحی قدیمی برای شناسنامه. سندی است که تولد، ازدواج، طلاق و فوت در آن ثبت می‌شود. در ۱۲۹۷ش برای نخستین‌بار به‌موجب تصویب‌نامۀ هیئت دولت، تنظیم سند سجلی مقرّر و اجرای آن به بلدیه (شهرداری) تهران واگذار شد. نخستین قانون مربوط به سجل احوال در ۱۴ خرداد ۱۳۰۴ش به تصویب مجلس شورای ملی رسید. برقراری آن موجب مرحلۀ جدیدی در سرشماری و مسایل مربوط به جمعیت ایران شد. در مرداد ۱۳۰۷ش، ضمن تصویب قانونی دیگر به جای قانون سابق، ادارۀ سجل احوال نیز مستقل شد و «ادارۀ احصائیه و سجل احوال کل مملکتی» نام گرفت و از ۱۳۱۶ش به «ادارۀ آمار و ثبت احوال» تغییر نام داد. از ۱۳۳۷ش وظایف اداره‌های آمار و ثبت احوال از یکدیگر جدا شد و اکنون دو سازمان مستقلِ ثبت احوال و مرکز آمار ایران کارهای مربوط به شناسنامه‌ها و آمار کشور را انجام می‌دهند. نیز ← آمار_و_ثبت_احوال