سجیل

سِجّیل
(واژه‌ای معرّب از فارسی، مرکب از «سنگ» و «گِل») در قرآن سه‌بار به‌کار رفته است. (هود، ۸۲؛ حجر، ۷۴؛ فیل، ۴). برخی برآن‌اند مراد «سجین» (یعنی آتش) است، زیرا در زبان عربی لام از نون بدل می‌شود. برخی هم گفته‌اند سجیل از اسجلة، به‌معنی اَرسَلَة است (از مصدر ارسال). از نظر مفسران قرآن سجیل سه معنی دارد: ۱. سنگ سخت؛ ۲. سنگی از گل پخته مانند آجر؛ ۳. سنگ و گل به‌هم آمیخته.