سحنون

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سَحْنون (مغرب ۱۶۰ـ ۲۴۰ق)
(شهرت ابوسعید/ ابومحمد عبدالسلام بن سعید) فقیه مالکی مغربی. مذهب مالکی به‌دست او در مغرب گسترش یافت و خود مرجع مالکیه در آن‌جا شد. در تقوا و دیانت مشهور و به بخشندگی موصوف بود. قاضی قیروان شد و تا پایان عمر در آن شهر این سمت را عهده‌دار بود. مرتبۀ او در حدیث به پایۀ اعتبار او در فقه نیست، با این حال گویا ۷۰۰ تن از او روایت کرده‌اند. مجلس درس مفصلی داشت و مردمان عادی متدین نیز در آن شرکت می‌کردند. المُدَوّنةالکبری فی مذهب الامام مالک، از منابع اصلی فقه مالکی، از اوست. فقهایی چون اصبغ بن خلیل قرطبی و وهب بن نافع، که هرکدام مرجع دینی شهری شدند، از شاگردان او بودند.