سخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)
سَخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)
(ملقب به: «علم‌الدین») قرآن‌پژوه، نحوی و مُقری مصری‌الاصل. در قاهره، شاگرد محمدقاسم شاطبی مقری بود و از او نحو و لغت آموخت. نخست، مذهب مالکی داشت، اما بعدها شافعی شد. برخی آثار قرآن‌پژوهانۀ او عبارت‌اند از جمال‌القرّاء و کمال‌الإقراء؛ التبصره فی صفات‌الحروف و احکام‌المدّ؛ الطودالراسخ فی‌المنسوخ و الناسخ؛ منهاج‌التوقیف فی‌القرائة.