سدرةالمنتهی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سِدْرَة‌المُنتَهی
(سدرة در لغت به معنای تک درخت سدر یا کُنار) در قرآن، نام درختی در فوق آسمان هفتم یا دورترین نقطۀ بهشت. در قرآن یک‌بار به آن اشاره شده است (نجم، ۱۴). از آیات ۱۳ـ ۱۵ این سوره چنین برمی‌آید که یکی از مکان‌هایی که پیامبر اسلام (ص) به هنگام معراج با جبرئیل ملاقات کرده، در نزدیکی سدرة‌المنتهی بوده است که جنة‌المأوی هم نزدیک آن است. گویند سدرة‌المنتهی نهایت حدِّ عروج جبرئیل بوده است و کسی جز پیامبر اسلام (ص) از آن فراتر نرفته است. به‌موجب اخبار شیعه اعمال انسان‌ها تا آن‌جا بالا می‌رود و در آن‌جا فرشتگانی هستند که اعمال انسان را ضبط می‌کنند.