سراج الدین ارموی، محمود (ارومیه ۵۹۴ ـ قونیه ۶۸۲ق)
سِراجُ‌الدّین اُرمَوی، محمود (ارومیه ۵۹۴ ـ قونیه ۶۸۲ق)
عالم و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش فراگرفت و در موصل نزد کمال‌الدین بن یونس ارموی درس خواند. سپس به دمشق و از آن‌جا به قونیه رفت و به خدمت سلجوقیان آناتولی درآمد و به مقام قاضی‌القضاتی ملطیه و قونیه رسید. در مناقب اوحدالدین از وی به‌نام یکی از پیروان اوحدالدین کرمانی یاد شده است. با مولانا جلال‌الدین محمد بلخی دوستی داشت و در شهر قونیه از اعتبار و احترام بسیار برخوردار بود. از آثارش: مطالع الانوار به عربی در منطق و کلام؛ شرح اشارات ابن سینا در منطق و حکمت؛ لطایف الحکمه به فارسی در حکمت که به کوشش غلامحسین یوسفی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۱ش).