سرمه
سُرمه
(به عربی: کُحْل) ماده‌ای مورد استفاده برای زیبایی و قوت چشم در قدیم و یکی از هفت قلم آرایش زنانه تا چند دهۀ قبل. کشیدنِ سرمه بر ابرو و مژگان پیشینه‌ای طولانی دارد. گویا کوروش هخامنشی برای زیباتر‌شدن اشخاص قانون سرمهکشیدن را صادر کرد. پیشینیان می‌پنداشتند که سرمه قوت چشم را افزون می‌کند. آورده‌اند که خسرو پرویز را سرمه‌ای بوده که چون بر چشم می‌زده تا یک گز عمق زمین را می‌دیده است. مردمان را به آیین و خرافه در بابِ گاه و مکان سرمهکشیدن عقایدی است، چنان که بر آن بودند وقتِ سرمهکشیدن آسمان می‌بایست صاف باشد. انواع سرمه عبارت‌اند از ترمه؛ دنبه؛ قلم گاو؛ بادام؛ هدهد؛ هفت‌جواهر و سنگ. هر یک از این انواع را مزیت‌هایی است. سرمۀ اصل ترکیبی شیمیایی بر پایۀ سولفید آنتیموان است.