سعد بن ابوبکر
سَعْد بن اَبوبَکر (۶۲۳ـ۶۵۸ق)
(نام کامل: اتابک مُظَفَّر‌الدّین سَعْد بن اَبوبکر بن سَعْد بن زَنْگی) هفتمین اتابک از اتابکان یزد. سَعْد بن ابوبکر پسر و جانشین ابوبکر بن سعد بود و از زمان ولیعهدی، در شیراز دیوان و دستگاهی داشت و از سوی پدر به مأموریت‌های سیاسی می‌رفت. در زمان حیات پدر، به هنگام فتح لرستان به‌دست هولاکوخان، برای اظهار تَهنیّت، با هدایا و تُحَفی به اردوی خان مغول شتافت. متعاقب درگذشت پدر و در غیاب او، در شیراز خطبه خواندند و سکۀ حکومت به نام وی شد. دوازده روز پس از وفات پدرش درگذشت. سعدی، که بنابر قول مشهور تخلص خود را از نام او گرفته، در قصیده و ترکیب‌بندی سوزناک مرثیه‌ای برای او سروده است.