سعود بن عبدالعزیز دوم
سُعود بن عبدالعزیز دوم (حک: ۱۳۲۸ـ۱۳۳۸ق)
از امرای سلسلۀ آل سعود. پس از کشته‌شدن سعود بن حَمود، طرفداران پدر سعود دوم او را در حائل فرمانروا کردند. به‌‌علت خردسالی سعود، نخست دایی‌اش، حمود بن سبهان، و سپس زامل بن سبهان، به نیابت وی، عهده‌دار کارها شدند. زامل، که در آن هنگام با دشمنانی مانند ابن سعود در ریاض و ابن صباح در کویت روبه‌رو بود، با ابن سعود صلح کرد و با فرمانده عثمانی‌ها در بصره متحد شد. از سوی دیگر، انگلستان نیز، با پشتیبانی از ابن سعود، توانست در کرانه‌های شبه‌‌جزیرۀ عربستان، از کویت تا حَضَرمَوْت، نفوذ یابد. با آغاز جنگ جهانی اول، سعودی‌ها کوشیدند تا جبهۀ نیرومند امیران عربستان را به سود انگلیسی‌ها و برضد عثمانی‌ها تشکیل دهند. آنان آل رشید را نیز به اتحاد خواندند، اما ابن رشید پاسخی تند داد. درنتیجه ابن سعود در ۱۳۳۳ق به قلمرو آل رشید حمله کرد، ولی شکست خورد. سعود بن عبدالعزیز مدتی گرفتار اختلافات و توطئه‌های داخلی بود تا سرانجام به‌دست عبدالله بن طَلال بن نایِف کشته شد.