سقط جنین (فقه)
سِقْطِ جنین (فقه)
انداختن جنین نارس یا ناقص. این کار حتی اگر جنین مولود زنا باشد، در احکام اسلامی حرام است و دیه دارد. سقط‌کردن نطفه‌ای که در رحم مستقر شده، علقه (خون بسته)، مُضغه (پاره‌گوشت)، عَظْم (استخوان)، و عظمی که بر آن گوشت روییده شده، به ترتیب ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰، و ۱۰۰ دینار، و جنینی که روح بر آن دمیده شده باشد دیۀ کامل دارد، مشروط بر این‌که در دارالاسلام یا درهرحال در مناطق پیرو حکم اسلام باشد. سقط‌کردن جنین در صورتی که وضع حمل برای مادر خطر مرگ داشته باشد، یا به عقیدۀ برخی به نوزاد فلج یا ناقص انجامد، قبل از دمیده‌شدن روح جایز است. در مقدار دیۀ جنین، قبل از دمیده‌شدن روح، بین دختر و پسر فرقی نیست.