سلار دیلمی، حمزه ( ـ۴۶۳/۴۸۸ق)
سَلّار دِیلَمی، حمزه ( ـ۴۶۳/۴۸۸ق)
فقیه امامی. در ادبیات عرب بسیار توانا و در علم کلام نیز استاد بود. نزد شیخ مفید و بیشتر از او نزد سید مرتضی درس خواند و گاه در غیاب سید به جای او تدریس می‌کرد. در ردّ آرای ابوالحسین بصری که بر کتاب الشافی سید مرتضی نقض نوشته بود، کتابی نوشت. در فقاهت نیز از پیروان سید به‌شمار می‌آید؛ یعنی در استنباط احکام به استدلال و تحلیل منطقی می‌پرداخت و جز به عمومات قرآنی و روایات مسلّم عمل نمی‌کرد. همچنین معتقد بود که در زمان غیبت امام (ع)، برگزارکردن نماز جمعه حرام است. نام او گاه با شیخ ابوعلی حمزه بن محمد جعفری خلط شده است. شیخ ابوعلی طوسی فرزند شیخ طوسی، منتجب‌الدین ابن بابویه، ابوالکرم مبارک بن فاخر نحوی، ابوالفتح عثمان بن جنی نحوی، ابومحمد نیشابوری خزاعی، عبدالجبار بن عبدالله مقری رازی و حسن بن حسین بن بابویه، معروف به حسکا، از شاگردان او بودند. از آثارش: المراسم‌العلویه فی الاحکام‌النبویّه؛ المقنع فی‌المذهب؛ التقریب‌التهذیب فی اصول‌الفقه؛ التذکرة فی حقیقة‌الجوهر؛ الابواب و الفصول.