سلجوقیان عراق

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سَلجوقیان عراق (حک: ۵۱۱ـ۵۹۰ق)
شاخه‌ای حكمران از سلجوقیان در عراق، فارس، خوزستان، آذربایجان و كردستان. شاهان این سلسله بیشتر در آذربایجان حكم راندند. مؤسس آن مغیث‌الدین محمود بن محمد بود كه پس از پدرش، محمّد بن ملكشاه، دعوی سلطنت كرد. اگرچه سنجر با او به مخالفت برخاست سرانجام حكومت عراق را به مغیث‌الدین داد. پس از فوت او، بر سر امارت، منازعات در خاندانش آغاز شد كه به قدرت گرفتن اتابكان آذربایجان انجامید. عاقبت، این سلسله به دست خوارزمشاهیان منقرض شد. شاهان این سلسله پس از محمود سلجوقی عبارت‌اند از داوود بن محمود، طغرل بن محمد، مسعود سلجوقی، ملكشاه بن محمود، محمد دوم سلجوقی، سلیمان شاه سلجوقی، ارسلان بن طغرل و طغرل بن ارسلان.