سلطان بن احمد
سلطان بن احمد ( ـ۱۲۱۹ق)
(ملقب به: سلطان بن امام) حاکم مسقط و عُمان (حک : ۱۲۰۷ـ۱۲۱۹ق)، از سلسلۀ بوسعیدی؛ پسر احمد بن سعید. پس از مرگ پدرش، سلطنت به برادرش، سعید، رسید (۱۱۹۸ق) و سعید چندی بعد حکومت را به پسرش حامد سپرد (۱۲۰۰ق). بعد از مرگ برادرزاده‌اش، حامد، حکومت مسقط را به‌دست گرفت (۲۰۷ق) و بر همۀ سرزمین عمان تسلط یافت. جزایر قشم، هرمز و بحرین را تصرف کرد. پس از غلبه بر مشکلات داخلی و سرکوب مخالفان، تأسیسات و قلعه‌های کشور ازجمله مسقط را مستحکم کرد. پس از آن یورش وهابیان را به عمان دفع کرد (۱۲۱۵ق)، اما عبدالعزیز، با هم‌پیمانی برادرزادۀ وی، بار دیگر به مسقط حمله کرد و سلطان بن احمد را ناگزیر به صلح و پرداخت خراج کرد (۱۲۱۸ق). یک سال بعد، با کشتی معروفش، جنجاوا، برای استمداد از عثمانی‌ها به بصره رفت، اما در راه بازگشت به عمان به‌دست راهزنان دریایی کشته شد. پس از او پسرش سعید بن سلطان به حکومت رسید (۱۲۲۰ق).