سلیمان بن عبدالملک
سلیمان بن عبدالملک ( ـ۹۹ق)
هفتمین خلیفه (حک: ۹۶ـ۹۹ق) از خلفای امویان. پس از مرگ برادرش، ولید بن عبدالملک، به خلافت رسید. مورخان، دو اقدام او را ستوده‌اند: یکی برپاداشتن مجدد نمازها در وقت خود و دیگری تعیین عمر بن عبدالعزیز به جانشینی خویش. سلیمان پس از رسیدن به خلافت، بر صاحب‌منصبان دوران پیش از خود سخت گرفت و پس از عزل آنان، اموالشان را مصادره کرد و به زندان افکند و سخت شکنجه داد. او همچنین یزید بن مهلب را که از دشمنان حجاج بود به حکومت عراق و خراسان منصوب کرد و برادر خود مسلمه را به جنگ رومیان و به آهنگ تصرف قسطنطنیه فرستاد. مسلمه پیروزی‌هایی، چون فتح پرگاموس و سارد، به‌دست آورد، اما از محاصرۀ قسطنطنیه نتیجه‌ای نگرفت و بازگشت. سلیمان، ابوهاشم پسر محمد حنفیه را که در امر خلافت داعیه‌هایی داشت، مسموم کرد و کشت. وی فردی بسیار پرخور بود و خود و درباریانش همیشه لباس‌های مزیّن می‌پوشیدند. سلیمان شهر رَمْلَه را در فلسطین مقر خلافت خود قرار داده بود.