سلیم عثمانی دوم
سلیم عثمانی دوم (۹۳۰ـ۹۸۲ق)
(مشهور به: ساری سلیم؛ سرخوش سلیم) یازدهمین سلطان (۹۷۴ـ۹۸۲ق) از سـلـسلـۀ عثمانی، پسر سلیمان قانونی. پس از مرگ مادرش میان او و برادرش بایزید عثمانی بر سر ولیعهدی اختلاف افتاد. سلیم با حمایت صدراعظم صوقللی محمد بایزید را شکست داد. بایزید ناگزیر به ایران گریخت و در آن‌‌جا کشته شد و بدین ترتیب سلیم پس از مرگ پدر به سلطنت رسید. او در دورۀ ۸سالۀ پادشاهی‌اش ادارۀ حکومت را به صوقللی محمد سپرد و خود بیشتر وقتش را به عیش و باده‌نوشی گذراند. در ۹۷۸ق قبرس را از چنگ ونیز درآورد، اما سال بعد از ناوگان اتحاد مقدس که می‌خواستند قبرس را بازپس بگیرند، در لپانتو (اینه‌بختی) شکست خورد. در ۹۸۲ق تونس را از اسپانیایی‌ها گرفت و سلطۀ عثمانیان را در مدیترانۀ غربی برقرار کرد. سلیم نخستین سلطان عثمانی بود که خود در رأس سپاهی به جنگ نرفت. در دورۀ او نفوذ زنان حرم در دربار عثمانی رفته‌رفته زیاد شد و رشوه‌خواری و فساد مالی در میان طبقات جامعه باب گردید. معروف‌ترین بنای دورۀ او مسجد سلیمیه در ادرنه است. در دربار او شاهنامه‌خوانی رواج داشت. آثار بسیاری از ترجمه و تألیف به نام اوست. برخی شاعران او را مدح کرده و در شرح رخدادهای پادشاهی‌اش شهنامه سروده‌اند. سلیم خود نیز به ترکی شعر می‌سرود و سلیمی تخلص می‌کرد.