سنباد
سُنْباد ( ـ۱۳۷ق)
(ملقب به: اِسْپَهْبُد فیروز) از توانگران نیشابور و از سرداران سپاه ابومسلم خراسانی. سُنباد که از جانب ابومسلم مسئول خزاین و اموال و حرم او شده بود، پس از کشته‌شدن ابومسلم، علیه منصور، خلیفۀ عباسی، قیام کرد و گروه بسیاری از مردم خراسان، ری و جبال با او همراه شدند. گسترش قیام او منصور را به وحشت انداخت و برای مقابله با وی سپاهیانی به سرداری جمهور بن مرار گسیل داشت. در نبردهایی که در همدان و ری واقع شد، سُنباد شکست خورد و به طبرستان گریخت و در میانۀ راه به‌قتل رسید و سرش را نزد خلیفه فرستادند. عقایدی بدو منتسب کرده‌اند که از آن جمله است سعی در انهدام کعبه و پرستش آفتاب. پس از او پیروانش به «سُنْبادیه» معروف شدند. آن‌ها را به اباحه‌گری و خُرّمی‌گری نیز متهم کرده‌اند و گفته‌اند که آن‌ها عقیده داشته‌اند که ابومسلم، موعود نجات‌بخش است و همراه مهدی (عج) و مزدک خروج می‌کند و جهان را نجات خواهد داد.