سنتور
سَنتور
سازی از خانوادۀ سازهای زهی مضرابیِ مطلق. آن را با دو مضراب چوبی می‌نوازند و ازجمله سازهای متداول در اجرای رپرتوار موسیقی کلاسیک (موسیقی دستگاهی) ایران است. سنتورهای متداول به سنتور نُه خرک معروف‌اند؛ به این اعتبار که بر روی صفحۀ چوبی این ساز، دو ردیف نُه‌تایی خرک وجود دارد. از روی هر خرک چهار رشته سیم فلزی می‌گذرد. بنابراین، این ساز در مجموع ۷۲ سیم دارد، هجده خرک در دو ردیف نُه‌تایی که هر خرک دارای چهار سیم است. جعبۀ طنینی این ساز به‌شکل ذوزنقه است و نوازنده آن را به‌صورت افقی (کمی مایل به جلو) در مقابل خود قرار می‌دهد. وترهای چهارگانه‌ای که از روی هر خرک می‌گذرد، به صورت هم‌صدا کوک می‌شوند. بنابراین، هر خرک با سیم‌های چهارگانه‌اش یک صدای واحد در هر طرف خود دارند. سنتور قابلیت تولید ۲۷ صدای مستقل را دارد؛ که شامل نُه صدا از خرک‌های سمت چپ، سیم‌های سفید، نُه صدا از خرک‌های سمت راست، سیم‌های زرد، و نُه صدا از پشت خرک‌های سفید، سمت چپ خرک‌ها، است که ممکن است در دستگاه آوازها و مایه‌های گوناگون، متغیر باشد. این ساز را با دو مضراب چوبی ظریف می‌نوازند.