سنت جانز (آنتیگوا)
| سنت جانز (آنتیگوا) | |
|---|---|
| کشور | آنتیگوا و باربودا |
| جمعیت | ۲۳,۵۰۰ نفر |
| موقعیت | شمال غربی جزیرۀ آنتیگوا |
| تولیدات و صنایع مهم | شکر و شراب صادر و صنایع دستی، ظروف سفالی، پارچه |
| برخی بناهای مهم | ساختمان دادگستری (۱۷۴۷)، بقایای قلعۀ جیمز (۱۷۰۳)، و کلیسای جامع انگلیکان سنت جان (۱۸۴۳) |
| نام فارسی | سَنت‌جانْز |
| نام لاتین | St. Johns |
سَنت‌جانْز (آنتیگوا)(St. Johns)
پایتخت کشور آنتیگوا و باربودا[۱]، در کرانه شمال غربی جزیرۀ آنتیگوا، با ۲۳,۵۰۰هزار نفر جمعیت (۲۰۰۳). مرکز تجاری است و شکر و شراب صادر و صنایع دستی، ظروف سفالی، و پارچه تولید می‌کند. گردشگری نیز در اقتصاد آن نقش مهمی دارد. بناهای مهم آن عبارت‌اند از ساختمان دادگستری[۲] (۱۷۴۷)، بقایای قلعۀ جیمز[۳] (۱۷۰۳)، و کلیسای جامع انگلیکان سنت جان[۴] (۱۸۴۳). فرودگاه بین‌المللی در ۶کیلومتری شرق شهر قرار دارد. مهاجران انگلیسی در ۱۶۳۲ در این شهر ساکن شدند؛ با ورود مهاجران جدید در ۱۶۳۳ توسعه یافت. در قرن ۱۸ مقر ناوگان سلطنتی[۵] هند غربی (وست ایندیز)[۶] بود. در جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹ـ۱۹۴۵) بخشی از شهر در اختیار نیروهای امریکایی قرار داشت. سنت جانز براثر زلزله‌های ۱۶۹۰ و ۱۸۴۳، آتش‌سوزی ۱۷۶۹، و توفند[۷] ۱۸۴۷ آسیب دید. این شهر در ۱۹۸۱ پایتخت رسمی کشور تازه‌استقلال‌یافتۀ آنتیگوا و باربودا شد.