سنت جورجی، آلبرت (۱۸۹۳ـ۱۹۸۶)
سِنْت جورجی، آلبِرت (۱۸۹۳ـ۱۹۸۶)(Szent-Gyorgyi, Albert)
| آلبِرت سِنْت جورجی Albert Szent-Gyorgyi | |
|---|---|
| زادروز |
1893م |
| درگذشت | 1986م |
| محل زندگی | مجارستان، امریکا |
| ملیت | مجارستانی |
| شغل و تخصص اصلی | شیمی‌دان |
| آثار | سرطان و زیست‌شناسی الکترونیک |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | نوبل پزشکی (1937) |
متخصص امریکایی بیوشیمی، زادۀ مجارستان. جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۳۷ را به‌سبب تحقیقاتش در زمینۀ فرآیندهای اکسایش بیولوژیکی[۱] و همچنین عملکرد اسید اسکوربیک[۲] (ویتامین[۳] ث) به‌دست آورد. در ۱۹۲۸، ماده‌ای را از غدد فوق کلیوی استخراج کرد و آن را اسید هگزورونیک[۴] نامید. او دریافت که این ماده در پرتغال و فلفل قرمز نیز یافت می‌شود. در ۱۹۳۲، ثابت کرد که این ماده ویتامین ث است. همچنین، جذب اکسیژن را در بافت‌های ماهیچه‌ای بررسی کرد. در ۱۹۴۰، دو نوع پروتئین ماهیچه‌ای را با نام اکتین[۵] و میوسین[۶] استخراج کرد و ترکیب آن دو را اکتینومایسین[۷] نامید. هنگامی‌که اِی‌تی‌پی یا آدنوزین‌تری فسفات[۸] به این ماده اضافه شود، در این دو جزء تغییری به‌وقوع می‌پیوند که باعث انقباض ماهیچه می‌شود. هنگامی‌که ماهیچه منقبض می‌شود، میوسین و اکتین براثر انرژی آزادشده از هیدرولیز[۹] اِی‌تی‌پی و ترازهای افزایش‌یافتۀ کلسیم در سلول‌های ماهیچه جابه‌جا می‌شوند. در دهۀ ۱۹۶۰، مطالعۀ غدۀ تیموس[۱۰] را آغاز کرد و چندین ترکیب تیموس را، که به‌نظر می‌رسید در کنترل رشد نقش داشته باشد، جداسازی کرد. سنت جورجی در بوداپست زاده شد. در آن‌جا و دیگر دانشگاه‌های اروپا و امریکا درس خواند. طی جنگ جهانی دوم، از فعالان جنبش‌های زیرزمینی ضدنازی بود. پس از جنگ در بوداپست به مقام استادی رسید. در ۱۹۴۷، به امریکا مهاجرت کرد و در آن‌جا مدیر انستیتوی ملی تحقیقات ماهیچه‌ای[۱۱] در وودز هولِ[۱۲] ماساچوست[۱۳] شد. از ۱۹۷۵، مدیر علمی بنیاد ملی تحقیقات سرطان[۱۴] بود. آخرین اثرش سرطان و زیست‌شناسی الکترونیک[۱۵] در ۱۹۷۶ منتشر شد.