سنت کیتس و نویس
| سنت کیتس و نویس | |
|---|---|
| نام فارسی | سَنْت کیتْس و نِویس |
| نام لاتین | St Kitts and Nevis |
| نظام سیاسی | سلطنتی مشروطه |
| جمعیت | ۵۲هزار نفر |
| موقعیت | حاشیۀ شرقی دریای کارائیب |
| پایتخت | باس ـ تِر |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۱۹۳.۳ |
| رشد سالانه (درصد) | ۱.۳ |
| شهرهای اصلی | چارلز تاون نیوکاسل و مانسیون |
| زبان | انگلیسی |
| دین | مسیحیت |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۲۶۹ |
سَنْت کیتْس و نِویس (St Kitts and Nevis)
موقعیت. کشورـ‌جزیرۀ پادشاهی سنت کیتس و نویس در آب‌های غربی اقیانوس آرام و در انتهای شمالی جزایر لیوارد[۱] قرار دارد. مساحت این کشور کوچک ۲۶۹ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر باس ـ تِر[۲] است.
سیمای طبیعی. این کشور که در حاشیۀ شرقی دریای کارائیب و در دوراب[۳]های ۶۸۰کیلومتری ساحل شمالی کشور کلمبیا جا دارد، از دو جزیرۀ اصلی سنت کیتس و نویس تشکیل شده است. سنت کیتس جزیره‌ای کوهستانی و نسبتاً طویل است، که درازای آن ۲۱ کیلومتر و مساحت آن ۱۷۶ کیلومتر مربع است و با دنبالۀ باریکی از سوی جنوب شرقی به تنگۀ نَروز[۴] منتهی می‌شود. جزیرۀ مزبور منشأ آتشفشانی دارد و ارتفاع بلندترین نقطۀ آن، به نام کوه میزری[۵]، ۱,۱۵۶ متر است. جزیرۀ نویس با مساحت ۹۳ کیلومتر مربع در جنوب شرقی جزیرۀ سنت کیتس واقع شده و تنگۀ نَروز، با پهنای ۳,۲۰۰ متر، آن را از جزیرۀ سنت کیتس جدا می‌کند. جزیرۀ نویس نیز منشأ آتشفشانی دارد و بلندترین نقطۀ آن به نام نِویس پیک[۶]، که یک مخروط آتشفشانی است، ۹۸۵ متر ارتفاع دارد. افزون بر دو جزیرۀ سنت کیتس و نویس، جزیرکی با نام بوبی[۷] در دهانۀ شرقی تنگۀ نَروز وجود دارد که آن نیز بخش بسیار کوچکی از این سرزمین به‌شمار می‌آید. اقلیم این کشور گرم و مرطوب است و وزش همیشگی نسیم دریا به لطافت و تحمل‌پذیری هوا کمک می‌کند. میزان بارندگی سالانۀ کشور مزبور به ۱,۵۰۰ میلی‌متر می‌رسد و دمای آن بین ۲۱ تا ۳۱ درجۀ سانتی‌گراد متغیر است. جزایر نامبرده از جنگل پوشیده شده و جلگه‌های آن به کشاورزی و مناطق مسکونی اختصاص یافته است. رودخانه‌های کوچک متعددی این سرزمین را مشروب می‌کنند که مهم‌ترین شهرهای آن عبارت‌اند از چارلز تاون[۸] نیوکاسل[۹]، و مانسیون[۱۰].
اقتصاد. بیش از ۷۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور سنت کیتس و نویس از راه خدمات، به‌ویژه گردشگری، تأمین می‌شود. براساس آمار سال ۱۹۹۹، در حدود ۲۲۵هزار گردشگر به این سرزمین سفر کرده‌اند، که درآمد آن از این راه ۳۰۰میلیون دلار امریکا بوده است. در زمینۀ صنعت نیز این کشور موقعیت نسبتاً خوبی دارد و ابزارهای الکترونیکی، رایانه، پوشاک، انواع نوشیدنی، شکر تصفیه‌نشده، مواد غذایی، و مصالح ساختمانی از مصنوعات صادراتی آن است. نیشکر، نارگیل، پنبه، میوه‌های استوایی، و سیب‌زمینی نیز عمده‌ترین فرآورده‌های کشاورزی آن را تشکیل می‌دهند.
حکومت و سیاست. کشور سنت کیتس و نویس با نظام سلطنتی مشروطه اداره می‌شود. ملکۀ انگلستان، که به‌صورت تشریفاتی در رأس کشور قرار دارد، فردی از اهالی این سرزمین را به نمایندگی خود تعیین می‌کند و با عنوان فرماندار کل به سرپرستی کشور می‌گمارد. مجلس قانون‌گذاری کشور متشکل از یازده عضو منتخب است که هر پنج سال یک‌بار انتخاب می‌شوند و رهبر حزب اکثریت مجلس نخست‌وزیری را برعهده می‌گیرد. این کشور عضو جامعۀ ملل مشترک‌المنافع و سازمان ملل متحد، و نیز سازمان تجارت جهانی است.
مردم و تاریخ. کشور سنت کیتس و نویس ۵۲هزار نفر جمعیت دارد (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۹۳.۳ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. حدود ۹۵ درصد از مردم آن سیاهان افریقایی‌تبارند و اکثراً از کلیسای انگلیکان پیروی می‌کنند. ۶۶ درصد از جمعیت این کشور در روستاها به‌سر می‌برند و زبان رسمی آنان انگلیسی است و رشد سالانۀ جمعیت آن ۱.۳ درصد است. جزایر سنت کیتس (سنت کریستوفر) و نویس در ۱۴۹۳م و در سفر دوم کریستوف کلمب کشف شد. انگلیسی‌ها در ۱۶۲۳ در آن‌جا ساکن شدند و تا ۱۷۸۳ بر سر مالکیت آن بین فرانسه و انگلستان اختلاف بود. در ۱۸۲۲ سه جزیرۀ سنت کیتس، نویس، و آنگوئیلا[۱۱] اتحادیۀ سه‌جانبه‌ای تشکیل دادند. آنگوئیلا در ۱۹۶۷ از اتحادیۀ مزبور جدا شد و جزایر سنت کیتس و نویس در همان سال به خودمختاری داخلی دست یافتند و در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۳ با نام کشور واحد سنت کیتس و نویس به استقلال رسیدند. توفند[۱۲]های وحشتناک سال‌های اخیر به بی‌خانمانی ۲۵هزار نفر از ساکنان این کشور انجامید و حدود ۸۰ درصد از خانه‌ها و تأسیسات آن را ویران کرد.