سنگر و قمقمه های خالی
سنگر و قمقمههای خالی
مجموعهای از داستانهای کوتاه، نوشتۀ بهرام صادقی (1349ش). مهمترین مضمون داستانهای بهرام صادقی، جستوجو در مشغلههای بازماندگان نسل شکستخورده است؛ جستوجویی که با طنزی آمیخته به فاجعه، در شکلهای متنوع داستانی، صورت میگیرد. در جهان این داستانها، هیچچیز ثابت و پذیرفتهشدهای نیست، هر آن حادثهای در کمین است تا آرامش آدمها را برهم زند. همین امر به داستانها حس تعلیقی، گاه ماورای طبیعی، میبخشد که خواننده را تا پایان مجذوب نگه میدارد. منتقدان در این داستانها، صادقی را در چنان حدی از ابداع یافتند که او را «نویسندۀ نویسندگان» لقب دادند.