سنگ صبور
سنگِ صبور
نوشتۀ صادق چوبک، رمانی به فارسی، به‌شیوۀ جریان سیال ذهن (← راوی)، در ۱۳۴۵ش. ماجراهای این رمان، که هر بخش آن تک‌گویی درونیِ یکی از شخصیت‌ها را به‌شیوۀ تداعی معانی بازمی‌گوید، در خانه‌ای همسایه‌نشینی در ۱۳۱۳ش رخ می‌دهد. یکی از همسایگان، گوهر، گم شده است و هریک از شخصیت‌ها از دید خود دربارۀ او حرف می‌زند. تک‌گویی‌ها در کنار هم قرار می‌گیرند و از طریق همجواری یا تقابلِ آن‌ها، فضای رمان ساخته شود. توازن رمان با لحن خاصی که نویسنده برای هریک از شخصیت‌ها ساخته است، حفظ می‌شود. ترجمۀ انگلیسی این رمان به قلم محمدرضا قانون‌پرور در ۱۹۸۹ منتشر شد.