سهل بن هارون دست میسانی
سَهْل بن هارون دَسْت‌میسانی ( ـ۲۱۵ق)
ادیب و شاعر ایرانی‌تبار عرب، نویسندۀ آثاری در حکومت‌داری. اصلش از فارس (دشت میشان)، و دست‌پروردۀ برمکیان بود. در دربار هارون‌الرشید خدمت کرد و در عهد مأمون رئیس بیت‌الحکمه شد. او را به‌سبب خرد و دانش بسیارش «بوذرجمهر اسلام» می‌خواندند. سهل به بُخل مشهور است. نامه‌ای از او خطاب به عموزاده‌هایش در ستایش بخل در دست است. سهل جانب‌دار ثابت قدم شعوبیه، و ادامه‌دهندۀ سنت ابن مُقَفّع در انتقال میراث ایرانی به ادبیات و فرهنگ عربی بود. آثارش زمینه‌هایی از شعر و قصه‌هایی از نوع حکایات کلیله و دمنه تا سیاست و حکومت‌داری را دربر می‌گرفت. جاحظ او را ستوده و در آثار خود از وی نقل کرده است. از آثارش: ثعله و عَفراء؛ نَمِر و ثعلب؛ وامق و عذرا.