سوختگی

سوختگی (burn)

در پزشکی، تخریب بافت‌های بدن براثر دمای زیاد، مواد شیمیایی خورنده، برق یا تابش پرتوها (تشعشع). سوختگی درجۀ یک ممکن است باعث قرمزی پوست شود. در سوختگی درجۀ دو، تاول و سوزش دیده می‌شود که معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد. سوختگی درجۀ سه آثار بدمنظر برجا می‌گذارد و گاه کشنده است. سوختگی‌ها باعث نشت پلاسما (بخش مایع خون) از رگ‌ها به خارج می‌شوند. ازدست‌رفتن مایع درون رگ‌ها باعث شوک می‌شود. در سوختگی‌های درجۀ سه، برای جایگزین‌کردن مایع، پیشگیری از عفونتی که در سوختگی‌های شدید خطر مهمی است، و نیز برای کاهش درد، لازم است اقدام فوری (اورژانس) صورت گیرد. برای جبران بافت‌های تخریب‌شده یا به حداقل‌رساندن بدمنظری‌های ناشی از سوختگی، ممکن است نیاز به استفاده از روش‌های جراحی پلاستیک یا جراحی ترمیمی، مثل پیوند پوست، باشد. درصورت نیاز به پیوند پوست، باید بافت‌های مرده از محل سوختگی برداشته شوند‌ (دبریدمان یا آخال‌زدایی) تا جریان خون بیمار مواد لازم را به پوست پیوندزده‌شده برساند. در ۱۹۵۵، پزشکان امریکایی دریافتند که تجویز انسولین بهبود سوختگی را تسریع می‌کند. با تجویز انسولین، پیوند پوست به‌صورت متوسط در ۴ تا ۷ روز جوش می‌خورد، درحالی که بدون تجویز انسولین این امر ۵ تا ۶ روز طول می‌کشد. در ۱۹۹۶، روش درمانی جدیدی، با نام اینتگرا، به تأیید سازمان نظارت بر مواد غذایی و دارویی امریکا رسید. اینتگرا درواقع نوعی پوست مصنوعی ساخته‌شده از کلاژن خالص و غضروف کوسه‌ماهی است که ساختارهای شبکه‌ای مشابه جلد ایجاد، و امکان بازسازی پوست فرد را فراهم می‌کند. به‌علاوه، اینتگرا مانع از هدررفتن مایعات و بروز عفونت در محل زخم می‌شود.

 

---