سید احمدخان هندی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سیّد احمدخان هندی (۱۸۱۷ـ۱۸۹۸)

مربی و مصلح مسلمان هندی. در ۵۲سالگی سفری به اروپا کرد و تحت تأثیر پیشرفت آن‌جا قرار گرفت و متوجه ضرورت تعلیم و تربیت شد؛ از این‌رو دانشگاهی به سبک اروپایی و انجمنی علمی و ادبی در علیگره بنا نهاد و بدین ترتیب با فارغ‌التحصیلان آن دانشگاه گرایش فکری پیشتاز پدید آورد. او همچنین برای هم‌فکری و همکاری بین علمای مسلمان در راه اصلاح دین کنگره‌ای تأسیس نمود. وی به‌سبب خدماتش در دادگاه جنایی دولت استعمارگر انگلیس در هند و حل‌وفصل دعاوی میان هندیان و انگلیسی‌ها، البته با جانبداری از انگلیسی‌ها و با رعایت حال مسلمانان هند، موفق به دریافت لقب «سِر» از جانب انگلیسی‌ها شد. در تأویل وحی و معجزه و دعا و برخی مبانی اسلام عقایدی داشت که مورد مخالفت صریح سید جمال‌الدین اسدآبادی قرار گرفت. او تفسیری با نام تفسیرالقرآن و هوالهدی و الفرقان نوشت که به تفسیر سید احمدخان معروف است و به فارسی هم ترجمه شده است.