سیف الدوله حمدانی

سِیف‌الدوله حَمْدانی (۳۰۳ـ میافارقین ۳۵۶ق)
ابوالحسن علی بن حمدان حاکم حلب و از سلسلۀ حمدانیان. از سوی متقی خلیفۀ عباسی، لقب سیف‌الدوله به او داده شد، زیرا در انقلاب ناصرالدوله به امیرالامرایی حکومت بغداد، یاری رسانده بود. سیف‌الدوله در طول ۲۳ سال حکمرانی بر حلب مدام در حال جنگ و کشمکش با بریدیان، ترکان بغداد و رومیان بود و تا آخر عمر در قلمرو رومیان تاخت و تاز می‌کرد. او مردی ادب‌دوست و حامی دانش، شعر و علم بود و دربارش، محفل دانشمندان و شعرا بود. دارالعلمی به‌دستور وی برای جلسات و آموزش‌های دانشمندان شیعی بنا شده بود که تا ۴۶۰ق برپا بود. از مشاهیری که به دربار وی رفت و آمد داشتند می‌توان از فارابی، متنبّی، ابوالفرج اصفهانی، ابوالعلای معری، ابن مقله، ابوفراس و ابن نُباته نام برد. ثعالبی و ابوالفضل بیهقی از فهم و ادب‌پروری وی تعریف کرده‌اند.