شارل پنجم (۱۵۰۰ـ۱۵۵۸م)
شارل پنجم (۱۵۰۰ـ۱۵۵۸م)(Charles V)
امپراتور امپراتوری مقدس روم (۱۵۱۹ـ۱۵۵۶م). پسر فیلیپ بورگونی[۱] و خوانای کاستیل[۲] و وارث امپراتوری عظیمی بود که سبب رقابت فرانسوای اول[۳]، امپراتور فرانسه، با او شد. اتحاد فرانسوا با امپراتور عثمانی به محاصرۀ وین در ۱۵۲۹ و ۱۵۳۲ انجامید. شارل همچنین با پروتستان‌های آلمان ستیزه داشت تا این‌که پیمان پاسائو[۴] در ۱۵۵۲ امضا شد و درنتیجه، پروتستان‌ها آزادی مذهبی پیدا کردند. شارل در گِنت[۵] زاده شد. پدرش در ۱۵۰۶ هلند را به او واگذار کرد. اسپانیا، ناپل، سیسیل، ساردنی[۶]، و مستعمرات اسپانیا در شمال افریقا و قاره امریکا پس از مرگ فردیناند پنجم کاستیل[۷] (۱۴۵۲ـ۱۵۱۶)، پدربزرگ مادری‌اش، به او منتقل شد. مستعمرات هابسبورگ[۸] در ۱۵۱۹ پس از رسیدن به مقام امپراتوری از ماکسیمیلیان اول[۹]، پدربزرگ پدری‌اش، به او رسید. شارل پنجم در ۱۵۲۰ در آخن[۱۰] تاج‌گذاری کرد. امپراتوری او از ۱۵۱۷ با پیدایش مذهب پروتستان ازهم گسیخت. شارل در ۱۵۳۰ در تلاش برای رسیدن به توافق با پروتستان‌ها در آوگسبورگ[۱۱] ناکام ماند و بنابر معاهدۀ پاساو ناچار شد دربرابر بیشتر خواسته‌های پروتستان‌ها تسلیم شود. براثر خستگی ناشی از این منازعات، شارل حکومت هلند را در ۱۵۵۵ و حکومت اسپانیا را در ۱۵۵۶ به پسرش فیلیپ دوم تفویض کرد. تاج‌وتخت امپراتوری را به برادرش فردیناند اول سپرد و در صومعۀ یوسته[۱۲] در اسپانیا منزوی شد.