شاطبی، قاسم بن فرح (اندلس ۵۳۸ـ قاهره ۵۹۰ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شاطِبی، قاسم بن فَرُّح (اندلس ۵۳۸ـ قاهره ۵۹۰ق)
(معروف به ابوالقاسم شاطبی و امُّ‌القراء) محدث و عالم علوم قرآنی. صاحب قصیدۀ معروف لامیۀ حرزالامانی و وجه‌التهانی، معروف به شاطبیه، در ۱۱۷۳ بیت در موضوع تجوید. او در این قصیده کتاب ‌التیسیر دانی را به نظم کشیده است. شروح بسیاری با نام‌های متعدد بر این قصیده نوشته‌اند. دیگر اثر او منظومه‌ای رائیه، موسوم به عقیلة‌ اتراب‌الفصائد فی اسنی‌المقاصد در قرائت قرآن، که آن هم صورت منظوم کتاب المقنع دانی است. در تبحّر او نقل است که هرگاه صحیح بخاری و صحیح مسلم و الموطأ را بر او می‌خواندند از حفظ به تصحیح نسخ آن‌ها می‌پرداخت. در ۵۷۲ به مصر رفت و تا پایان عمر همان‌جا ماند.