بلک ماونتن، شاعران
بِلَک ماونتِن، شاعران (Black Mountain poets)
گروهی از شاعران نوپرداز امریکا در دهۀ ۱۹۵۰، وابسته به کالج بلک ماونتن[۱]، دانشکدۀ علوم مقدماتی کارولینای شمالی. آنان با رد محدودیت‌های وزن و قافیه و سنت محافظه‌کاری سیاسی اشعار کلاسیک و دانشگاهی تی اس الیوت[۲] قالب‌هایی آزاد بنیاد نهادند و از گسترۀ وسیعی از فرهنگ‌های غیرغربی و سنن جادویی وام گرفتند. برخی اعضای مهم این گروه عبارت بودند از چارلز اولسن[۳] و رابرت کریلی[۴] (۱۹۲۶ـ ). کالج بلک ماونتن (۱۹۳۳ـ۱۹۵۶) تجربه‌ای منحصربه‌فرد در یک جامعۀ آموزشی آرمان‌شهری بود که به‌ویژه در دورۀ ریاست اولسن (۱۹۵۱ـ۱۹۵۶) بسیاری از بهترین شاعران، نقاشان، و موسیقی‌دانان عصر را به‌خود جذب کرد. فرانتس کلاین[۵]، ویلم دِ کونینگ[۶] و رابرت راوشنبرگ[۷] از جمله نقاشانی بودند که برای تدریس، نمایش آثار، یا همکاری به این کالج آمدند. برخی نویسندگانی که در این کالج تحصیل یا تدریس می‌کردند عبارت بودند از ادوارد دالبَری[۸]، پول بِلَک‌بِرْن[۹]، دنیز لورتوف[۱۰]، لیروی جونز[۱۱]، گیلبرت سورنتینو[۱۲]، رابرت کریلی، که سردبیری بلک‌ماونتن ریویو[۱۳] را نیز برعهده داشت (۱۹۵۴ـ۱۹۵۷)، و رابرت دانکن[۱۴]؛ در زمینۀ موسیقی و رقص نیز جان کِیج[۱۵] و مِرس کانینگَم[۱۶] شایان ذکرند. تعامل رشته‌هایی که از دیرباز از هم جدا نگه داشته می‌شدند در این کالج به ظهور پدیده‌های چندرسانه‌ای و «رخداد[۱۷]»هایی انجامید که در دهۀ ۱۹۶۰ عمومیت یافتند.