شاه محمد قنوجی
شاه‌محمد قَنّوجی (قرن ۱۱ق)
(یا: خلیفه شاه‌محمد) عارف و نویسندۀ پارسی‌نویس شبه‌قاره. نزد سید خیرالله بلگرامی به خواندن مثنوی معنوی پرداخت. نامه‌هایی را که به دوستانش در قنوج نوشته بود، در ۱۰۸۵ق به خواهش آنان، در کتابی به‌نام انشای خلیفه گرد آورد. این اثر که از آن به‌نام‌های جامع‌القوانین و مجموعۀ فضایل نیز یاد می‌شود، در یک مقدمه، چهار باب و یک خاتمه است و به‌سبب گیرایی نثر آن نخستین‌بار در ۱۲۶۱ق و سپس بارها در هند به‌چاپ رسیده است.