شاه و درویش

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شاه و درویش

(یا: شاه و گدا) سرودۀ هلالی چغتایی، منظومۀ عاشقانه به فارسی. شاه و گدا داستان عشق گدایی است به شاهزاده‌ای در مکتب. پس از حوادثی مشقت‌آور، سرانجام که شاهزاده به تخت می‌نشیند، گدا را از محرمان خود می‌کند. این مثنوی به ترکی و آلمانی ترجمه شده و بارها به ضمیمۀ دیوان هلالی و نیز جداگانه (تبریز، ‌۱۳۲۱ق) چاپ شده است.