شاکتی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شاکْتی (shakti)
(در سانسکریت به‌معنی «نیروی الهی») در آیین هندو، وجه مادينۀ نيروي خدايان. گويند هر ايزدي ايزدبانويي خاص خود دارد که مظهر نيروهاي خود اوست. مثلاً پاروتي، شاکتي شيوا است. پرستندگان الهه دورگا[۱] یا پاروَتی[۲]، ملکۀ شیوا[۳]، شاکتا نامیده می‌شوند. دنیای مادی، که از شاکتی ساخته شده، قلمرو الهه دورگاست که مظهر متشخص شاکتی شیوا به‌شمار می‌رود.

 


  1. Durga
  2. Parvati
  3. Shiva