شجاعت

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شجاعت

(در لغت به‌معنی دلیری و دلاوری) در اصطلاح اخلاق، یکی از چهار فضیلت اصلی (سه فضیلت دیگر عبارت‌اند از حکمت، عفت، و عدالت). شجاعت، حد وسط تهور و ترس است و مراد از آن، این است که نفس غضبی، فرمانبردار نفس ناطقه شود تا در امور هولناک، پریشان نگردد و خردمندانه دست به اقدام بایسته بزند و این اقدام بایسته، حاصل نظارت خرد بر انسان است و رهاندن وی از ترسویی و بی‌باکی.