شد
شَدّ
در موسیقی بهمعنای کشیدن آواز و سرود و با قوت ادا کردن آن. «آنکه نغمه را بلند و پست کنند تا موافق عادت شود». در موسیقی قدیم ایران پس از اسلام هفت شَدّ را از کوکهای متداول ذکر کردهاند؛ مانند شَدِّ بقایا، شَدِّ مُجنَّبات، شَدِّ طَنینیات، شَدِّ فَرسیّات، شَدِّ زلزلیات، شَدِّ بِنْصریّات، شَدِّ خنضریّات. اینها نام پردهها بوده است و در هر کوک، دستْ بازِ هر سیم را مطابق پردۀ مافوق خود کوک میکردند.