شدود
شَدود
اصطلاحی در موسیقی قدیم ایران و پس از اسلام. شدود به مجموع مقام‌ها و پرده‌ها گفته می‌شد. شَدود، با حذف دالِ آخر، به سرودخواندن و راندن شتر می‌گویند. شَدود چهار قسم بوده است که عبارت است از شد اول: نوا و نیشابورک؛ شَد دوم: دوگاه، حسینی، مخالف، و عراق؛ شد سوم: راست پنجگاه؛ شد چهارم: مخالف و عراق. انواع مختلف کوک را شدود کثیرة‌الانواع گویند. در موسیقی قدیم ایران پس از اسلام هفت شَدّ را شدود اصول ذکر کرده‌اند که از کوک‌های معمول سازهای زهی بوده است.