شریح قاضی
شُرَیْح قاضی ( ـ۷۸ق)
از تابعین مشهور و به قولی از صحابۀ پیامبر (ص) بوده که از سوی عمر به قضاوت کوفه گماشته شد و سالیان درازی در این سمت باقی ماند، تا این‌که در زمان حجّاج استعفا کرد و بعد از مدتی کوتاه درگذشت. وی مردی شوخ‌طبع و شاعری خوش قریحه نیز به‌شمار آمده است. امام علی (ع) مدتی او را به بانقیا تبعید کردند. شریح در زمان ابن زیاد با او همکاری می‌کرد و در جریان دستگیری و مجروح‌شدن هانی بن عروه، قبیلۀ مذحج را با نیرنگ آرام کرد و معروف است که در جواز کشتن امام حسین (ع) فتوایی صادر کرد. گویند شریح ۱۲۰ سال عمر کرد، مرگ او را در سال‌های ۸۰ و ۸۲ نیز گفته‌اند.